Bruidstaarten van één meter hoog, Barbie-taarten of zelfs 3D taarten. In de buitenwereld slaat de paniek haar om het hart. Maar voor het maken van taart rent Emine Pazan niet van weg. Emine Pazan, 28 jaar oud, heeft een paniekstoornis en kan hierdoor niet meer werken. Daarom zit ze bijna altijd binnen in haar flatje in Tiel.   

Om iets om handen te hebben is ze begonnen met taarten bakken. Dat bleek een uitkomst. Met haar passie voor taarten heeft ze de internet winkel ‘Turkish Delight Cakes’ opgericht.  Emine wordt gelukkig als ze de meest uiteenlopende taarten bakt en versiert. Een huwelijkstaart of een taart met Nijntje, het maakt voor haar niet uit. Ze kan daar helemaal haar creativiteit in kwijt en vergeet even dat ze altijd binnen zit. Taarten maken is voor haar de weg naar genezing. Emine heeft twee dochters  Alara van 6 jaar en Dilara van 4 jaar oud die in een pleeggezin wonen, omdat ze door haar angsten niet meer voor ze kon zorgen. Ze vindt het erg moeilijk dat ze haar dochters maar een keer in drie weken ziet met de begeleider erbij.  Maar ze hoopt dat als ze beter wordt, ze weer voor ze kan zorgen.  

U heeft paniekaanvallen en daardoor kunt u niet meer zonder medicatie naar buiten gaan. Kunt u vertellen hoe uw paniekaanvallen begonnen zijn?   

“Mijn paniek aanvallen zijn echt begonnen in april 2004. Ik was als kind en adolescent al een beetje angstig aangelegd maar in 2004 uitte dit zich in aanvallen. Er was niet echt een directe aanleiding. Ik zat op de bank tv te kijken toen ik heftig begon te trillen, mijn hart klopte als een gek en ik dacht dat ik een hartaanval had. De aanvallen die ik toen had waren zo heftig dat er een ambulance en zelfs de politie moest komen. De dokters constateerden dat er niets ernstigs aan de hand was en dat het puur psychisch was. Dat stelde me natuurlijk niet gerust. Toen ik ook buiten aanvallen begon te krijgen, bleef ik vaker thuis en op den duur kwam ik helemaal niet meer buiten. Ondanks de velen kalmeringsmiddelen, waar ik nu inmiddels totaal afhankelijk van ben, kom ik amper buiten.   

Waarom mijn paniekaanvallen zijn begonnen zijn? Het kan een heleboel redenen hebben, volgens mijn ouders komt het doordat ik ontzettend bang was de eerste keer in de vliegtuig. Ik heb als een meid van 10-12 jaar de hele vlucht naar Turkije gehuild. De ander zegt dat het komt omdat ik als kind veel duizelig was zonder een lichamelijke reden. Dit zorgde voor ontzettend veel angst bij mij. De angst om de controle te verliezen. Ik dacht echt dat ik iets ernstigs had. Dokters konden me niet geruststellen en niets tegen die duizeligheid doen. Volgens mij is het een samenhang van deze verschillende omstandigheden. De kern ervan was dat ik als kind en puber heel vaak angstig was. Waarvoor? Voor een heleboel dingen. De duizeligheid die maar niet overging. Als mijn broers of zussen ruzie hadden (ik heb in totaal 2 oudere zussen en broers) dan kroop ik gewoon achter de bank met onverklaarbare depressieve gevoelens. Op een gegeven moment zijn al die psychische klachten mij waarschijnlijk teveel geworden en begon het zich lichamelijk te uiten door middel van paniekaanvallen. Er was bijna nooit een aanwijsbare reden, het overkomt me gewoon. Helaas heb ik nooit een angstvrij leven gekend. Maar nu ik ouder ben kan ik er gelukkig ook beter mee omgaan, ik accepteer het beter.”   

Krijgt u steun van uw familie?  

“Mijn familie probeert mij in alle fronten te steunen. We praten niet echt over mijn angsten of over mijn angstige kindertijd en jeugd. Maar als de nood hoog is kan ik altijd bij ze terecht. Ze zijn ook zeer behulpzaam als ik dingen buitenshuis moet doen zoals boodschappen, bezoek aan de dokter of tandarts. Wat mijn taarten hobby betreft nemen ze me soms mee naar een taartenwinkel hier vlakbij in Geldermalsen.

Soms weten ze ook niet hoe ze het beste met me kunnen omgaan, maar ik verwijt ze niets. Ze zijn er altijd voor me als ik ze nodig heb, dat is het belangrijkste. Ze hoeven niet op hun tenen te lopen voor me. Ik ben blij dat ik zo’n liefdevolle familie heb. Ik ben mijn ouders, zussen en broers  ontzettend dankbaar voor alles wat ze voor me doen en ik hou onvoorwaardelijk veel van ze.”  

Hoe zien er uw dagen uit; hoeveel tijd besteed u aan uw passie taart bakken?  

“Ik wordt meestal tussen half 8 of 8 uur wakker. Ik ben wel elke dag bezig met een taart of voorbereidingen voor een taart voor de volgende dag zoals sponscake bakken, vullingen maken, boetseren etc. In de middag doe ik even een dutje van een uurtje zodat ik s’avonds fitter ben om lang aan een taart te werken. Wanneer ik wakker wordt drink ik weer wat koffie en eet ik een broodje en ga naar mijn taartenkamer toe. Ik noem het mijn studio. Als ik daar ben vergeet ik bijna alles en concentreer ik me op mijn taartproject, met een radio die lekker hard speelt op de achtergrond. Meestal ben ik wel minimaal 3 a 4 uur bezig met alles wat met taarten te maken heeft, ook het aannemen van nieuwe bestellingen via de telefoon of via de mail. Als ik een moeilijke project heb met veel lagen (een stapeltaart) of veel boetseerwerk en details dan ben ik bijna de hele dag ermee bezig. Af en toe neem ik natuurlijk pauze. Dan kijk ik even wat tv of speel met mijn kat en begin ik weer met een frisse blik aan mijn taart(en). Rond een uur of 6 dineer ik. Als mijn vriend bij me is, kookt hij meestal zodat ik me daar niet druk over hoef te maken. Vaak als ik een taart bijna af heb dan stop ik ermee en ga rond 23 uur naar bed en zet de wekker op 5 uur s’morgens. En dan kan ik weer mijn dag beginnen met een frisse blik en maak ik het taart af. Tussendoor even pauze nemen en iets anders doen vind ik ontzettend belangrijk. Dan ben ik weer bij met mijn gedachten en kan ik fris en opgewekt met nieuwe ideeën en inspiratie verder. ”   

Woont u nu alleen?

“Momenteel woon ik alleen in mijn appartement in Tiel. Mijn Nederlandse vriend Johnny (woonachtig in Arnhem) en mijn familie steunen me in alle opzichten, zoals boodschappen doen.”  

Wat moet u doen voordat u naar buiten kunt gaan?

“Ik moet om beter te kunnen worden mijn angsten onder ogen zien. En vooral afkomen van mijn verslaving aan kalmeringspillen. Ik vertrouw veel te veel op de medicatie (ik ga echt niet zonder naar buiten). Ik moet leren om in mezelf te vertrouwen en het verdragen van die vreselijke aanvallen. Hoe moeilijk dat ook is.”

U heeft 2 dochters Alara van 6 jaar oud en Dilara van 4 jaar oud, die wonen bij een pleeggezin. Kunt u vertellen waarom uw dochters niet meer bij u wonen?

“Door mijn straatvrees was ik niet meer in staat om optimaal voor mijn kinderen te kunnen zorgen. Ik had last van de paniekaanvallen en daardoor ook van straatvrees waardoor ik mijn kinderen niet naar de dokter kon of peuterspeelzaal kon brengen. Ze leefden een geïsoleerde leven als ik. Daardoor ontwikkelden ze zich niet optimaal. Ook werd ik vaak opgenomen als de aanvallen te heftig waren en ik professionele hulp nodig had. Ik kon er niet 100 procent voor ze zijn. Dus hebben we (de vader van mijn kinderen, jeugdzorg en ik) besloten om ze tijdelijk in een gastgezin te plaatsen zodat zij in een voor hun gezonde omgeving zouden opgroeien en niet verder in hun ontwikkeling achter raakten. Het was de zwaarste beslissing die ik tot nu toe heb moeten nemen. Ik moest ze beschermen, beschermen van mezelf. Want ik was zo bang dat ze dezelfde angsten zouden overnemen. Alara was al 3 jaar en sprak nog geen enkel woord. Ik mocht gewoon niet meer egoïstisch zijn om ze bij me te houden. Ik moest aan mijn gezondheid werken om een beter moeder voor ze te kunnen zijn.”

Hoe is het idee ontstaan om taarten te gaan maken?

“Mijn taart carrière is een ongeveer een jaar geleden begonnen. Mijn dochters waren kort op elkaar jarig en ik wou iets specials voor ze doen. Op internet kwam ik Barbie-taarten tegen en vond ze zo mooi en uniek. Alleen waren ze behoorlijk prijzig. Dus ben ik verder gaan zoeken op het internet  en kwam een forum voor taartenmaaksters tegen (www.deleukstetaarten.nl) Daar heb ik me meteen op aangemeld en verteld dat ik zelf graag een Barbie-taart voor mijn kinderen wou maken. Een van de dames, Bettie Koning, uit Utrecht bood aan om me er kosteloos mee te helpen. Mijn dochters waren helemaal weg van de taart. Ik vond het zo leuk om te maken dat ik ermee door wou gaan. In die tijd moest ik een paar keer opgenomen worden in een psychiatrische kliniek. Bettie bracht dan cupcakes, fondant en ingrediënten mee. Daarmee maakte ik taarten en cupcakes voor de werknemers en mede patiënten. Ik merkte dat het me erg hielp om mij te ontspannen en even te vergeten dat ik ziek was. Toen ik weer eenmaal thuis was begon ik met het maken van veel uitgebreidere taarten met boetseerwerk. Eerst voor familie en vrienden en later kreeg ik ook bestellingen van onbekenden. Ik maakte een website met alle taarten en cupcakes die ik had gemaakt en de bestellingen stroomden binnen.”

Bettie heeft u geholpen, heeft zij u taarten leren bakken? 

“Toen ik op het forum een topic postte dat ik graag een Barbie-taart zelf wou maken bood Bettie zich vrijwillig aan om bij haar thuis langs te komen om samen een taart te maken. Die avond heb Ik voor het eerst gezien hoe een taart werd gemaakt en ik kreeg veel tips van haar. Dankzij haar hulp heb ik de moed gehad om verder te gaan met het maken van taarten. Zelfs nu als ik een vraag heb kan ik altijd bij haar terecht. Zulke mensen kom je maar heel weinig tegen. Alleen wat vullingen betreft gebruik ik crèmevullingen die buiten de koelkast houdbaar zijn, soms op verzoek met roomvullingen die de koelkast in moeten. En zij werkt uitsluitend met roomvullingen. Dus op een gegeven moment heb ik mijn eigen stijl en manier van werken ontwikkeld. Ook andere taartenbaksters hebben me later tips gegeven. Alleen neem ik het niet klakkeloos over, maar pas het toe naar mijn ideeën en wensen. Zodat de taarten, cupcakes, petit fours, koekjes mijn unieke werk worden,  ieder detail en versiering is dan mijn symbolische handtekening.” 

En hoe lang duurde het voor dat u zulke professionele taarten kon maken?

 Al heel snel nadat ik mijn 2de en 3de taart had gemaakt, gaf ik het weg aan familie en vrienden. Ik kon ze niet allemaal zelf opeten natuurlijk en zo maakten ze meteen ook reclame voor me. Ik kreeg veel complimenten over mijn taarten en cupcakes. Mijn allereerste bestelling kreeg ik van mijn vriend Johnny. Hij wou zijn vader verrassen en tegelijkertijd ook mij financieel steunen om weer een taart te kunnen maken. Mijn taarten waren in de eerste maanden niet perfect maar hoe meer taarten ik maakte hoe beter ik erin werd. Mijn vriend opende een website voor me namelijk www.turkishdelightcakes.nl zo kon ik mijn creaties op mijn website zetten en om zo wat naamsbekendheid te kunnen krijgen. Hopelijk zou dat voor meer bestellingen leiden.  En inderdaad dat was ook zo. Ik liet visitekaartjes drukken en deelde dat uit. In het begin waren dat 1 a 2 bestellingen per 2 a 3 weken. Ik sprong een gat in de lucht als ik een nieuwe bestelling binnen kreeg. Yes, ik kon weer een taart maken en zelf er gelukkig door worden en anderen er blij mee maken. Ik begon al heel snel prachtige maar ook heerlijke taarten te maken. Mensen kunnen het niet geloven dat ik dit allemaal kan zonder enige cursus gevolgd te hebben. Ik vertrouwde op mijn eigen intuïtie, Werd in het begin bij het bekleden van een taart met fondant vaak gefrustreerd omdat het niet lukte, of de fondant scheurde of het bekleden lukte niet strak genoeg . Zo heb ik veel frustraties gehad maar ben er gewoon mee doorgegaan. Met veel wilskracht en oefening ben ik nu de professionele taartdecorateur, gelukkig heb ik doorgezet. Mijn passie maakt me elke dag weer intens gelukkig. 

 Zo groeide binnen een maand of vier mijn taartenhobby. Bestellingen werden meer en meer. Ik begon ook workshops aan te bieden. Heb drie keer in de krant gestaan met mijn taarten, twee televisieprogramma’s. Alles is zo snel gegaan. Ben best trots op mezelf. Momenteel gaat het gelukkig erg goed met taarten, cupcakes en met bestellingen en de workshops. Vaak moet ik zelfs s’nachts doorwerken om een taart op tijd af te krijgen. Maar ik klaag niet hoor. Ik doe het met alle plezier. Om dit werk/hobby intensief zoals ik te kunnen doen moet je er echte passie voor voelen. Want op een gegeven moment bestaat je leven grotendeels uit taarten maken. Zonder passie voor dit vak gaat het je snel vervelen. Ik zie ieder taart dan ook weer als een uitdaging. Zelfs bij het woord taart of het zien van mijn studio begin het bij met te kriebelen en wil ik weer een prachtige taart maken. 

U geeft ook kinderfeestjes?

“Naast het maken van taarten en geven van workshops organiseer ik ook kinderfeestjes. Ik hou van taarten bakken en lesgeven natuurlijk ook veel van kinderen. Op forums had ik gelezen dat sommige mensen kinderfeestjes taarten versieren gaven. Waarom zou ik het niet proberen? Dus heb ik besloten om in ieder geval een feestje te organiseren om te zien of ik het kan en of ik het wel leuk vind. Ik ben er goed voor gaan zitten, verzamelde online informatie en begon een plan van aanpak te maken. Aan de hand van de plan maakte ik een lijst met spullen die ik nodig had, zoals rollers, matjes, uitstekers etc. Ik begon vier soorten kinderfeestjes online aan te bieden: cupcakes versieren, boltaartje maken, ronde taart maken en mini Barbie taart maken(feestjes zijn bedoeld voor kinderen vanaf ongeveer 8 jaar). De feestjes zou ik samen met mijn vriend Johnny begeleiden. Eerste kinderfeest aanvraag kwam binnen: feestje cupcakes versieren. Ik kocht alle benodigde materialen, bakte de cupcakes en zo verliep mijn eerste feestje succesvol. Nu heb ik er inmiddels minimaal tien kinderfeestjes georganiseerd en heb er nog een heleboel gepland staan. Heerlijk om die snoetjes te zien als ze lekker druk bezig zijn en vooral als ze na afloop zeggen dat het de leukste kinderfeestje ooit was geeft mij en mijn vriend een zeer voldaan gevoel.”

Hoe verloopt zo’n feest? 

Het feestje duurt ongeveer 3,5 uur. 

Ik leg alles klaar voor de kinderen op tafel. Voor ieder kind een matje om de marsepein op uit te rollen, rolstok om marsepein mee te rollen, een MDF plankje en plakband om het plankje mee te bekleden. Speciale taartzaag (absoluut kindvriendelijk, niet scherp) om de taart in drieën te zagen en snijden.  

Zodra er wordt aangebeld begint mijn hart sneller te kloppen omdat ik opgewonden ben en het leuk vind dat ze er zijn. Als ze eenmaal boven zijn (woon in een flat op 3 hoog) is het een en al gelach, gepraat, de kinderen trekken hun jas uit en we verwelkomen ze en hun begeleiders. (meestal komen er 2 mensen). Zij kunnen meehelpen of toekijken hoe alles verloopt. 

Ik begeleid de kinderen naar de studio en klets wat met ze en feliciteer de jarige. Zij of hij krijgt meteen zijn/haar special taart te zien dus ook de vriendjes/vriendinnetjes. De taart staat meestal op een klein tafeltje in de studio of gaat naar de keuken. Natuurlijk worden er foto’s van de taart en jarige genomen. 

We pakken de taart erbij die door mij is gemaakt, hun eigen gemaakte taartjes gaan mee naar huis. We zingen Lang zal ze leven. En delen de taart uit met drinken. Tot slot maak ik een foto van ze als groep met de taartjes In hun handen. De jarige krijgt een klein cadeau en ze gaan naar huis.”  

Is het moeilijk en duur om thuis van taarten te maken?

“Om een taart te maken en te decoreren heb je behoorlijk wat spullen nodig. Je hebt biscuitmix nodig om de luchtige sponscake te maken (word per kilo verkocht), fondant of marsepein (1 kilo kost rond de 7,50 euro) kleurstof om de fondant/marsepein mee te kleuren (of je koopt ze kant en klaar gekleurd per kilo) voedingskleurstoffen als je zelf gaat kleuren, verschillende uitstekers, mixer, poedersuiker, roomboter, taartzaag of je snijd ze zelf met een mes, spatel voor het afsmeren.

Een taart maken is best prijzig. Vooral in het begin als je moet investeren in al die spullen en ingrediënten. Een simpele bloemuitsteker kost je al bijna 15 euro. Als je vaak of professioneel taarten wilt gaan bakken en decoreren zijn het goede investeringen, maar voor eenmalig gebruik zijn de kosten te hoog vind ik zelf persoonlijk. Ik zou mensen dan adviseren om een basisworkshop te volgen. Zo zie je ook meteen of je het wel echt leuk vind. Zelf was ik al meteen verkocht toen ik voor het eerst de geur van fondant rook. 

Natuurlijk kan je het jezelf ook makkelijker en goedkoper maken door alternatieven te verzinnen. In plaats van een prijzige rolstok kan je een witte pvc buis gebruiken. Overal heb je wel alternatieven voor denk ik. Maar een special taartzaag gebruiken is veel netter, handiger,sneller dan met de hand zagen. Je moet zelf een afweging maken. Fondant kan je ook zelf maken, ik vind het persoonlijk niet zo lekker dus koop ik het kant en klaar.

Een taart bakken en vullen is nog makkelijk te doen. De buitenkant strak afsmeren met botercrème is wat lastiger. Je moet alle oneffenheden opvullen en straktrekken. Uitrollen van fondant of marsepein lukt iedereen wel, maar het word een stuk lastiger om het mooi rond uit te rollen, niet te dik en ook niet te dun anders scheurt het. Strak bekleden van een taart is ook een kunst apart. En daarna mag je gaan decoreren. Het lijkt misschien simpeler dan het in werkelijkheid is. Gemiddeld ben ik 2 a 3 dagen bezig met een taart, soms zelfs langer.  Elke taart die ik maak is zowaar een  kunstwerk waar veel energie, tijd, geld maar ook liefde in is gestopt. Zoals ik ook eerder zei: Je moet er echte passie voor voelen om bereid te zijn zoveel te willen investeren. Die passie is meer dan voldoende bij me aanwezig dat ik er zelfs aan zit te denken om er in de toekomst een bedrijf  van te gaan maken. En er nog vaker mee bezig te zijn dan nu. Heerlijk lijkt me dat letterlijk en figuurlijk.”

Als u een taart van uw leven had gemaakt, welke had u dan gebakken? 

“Mijn wereld is door mijn straatvrees erg klein, mijn dochters zitten in een pleeggezin ver bij me vandaan. Je zou misschien denken dat ik een eenzaam depressieve taart zou maken. Maar zo zit ik gelukkig niet in elkaar. Ik kan de kleine dingen in het leven waarderen en ben ontzettend blij dat mijn dochters in leven en gezond zijn, dat ik een liefhebbende vriend en familie heb. Dat ik lichamelijk gezond ben, ook al is het geestelijk niet  zo optimaal. Ik zou ervoor kiezen om een heel groot boerderij te maken, met allemaal geboetseerde paarden, eenden, kippen en andere dieren. Mijn dochters die met ze aan het spelen zijn, ik kijk naar ze uit het studioraam. Mijn vriend Johnny die schapen aan het scheren is.  Een mooi vrolijk taart die mij en iedereen die ernaar kijkt een vrolijk, hoopvol gevoel geeft. En lekker gevuld met verse aardbeien en witte chocoladecrème. Heerlijk!”

Voor welke gelegenheden kunnen we u bereiken?

“U kunt bij mij terecht voor bijna alle gelegenheden die het verdienen om met een special taart, cupcake, petit four, koekjes etc gevierd te worden zoals: verjaardagen, jubileum (bijvoorbeeld 2 jarig bestaan van een bedrijf of vereniging etc.), bruiloft, doorgekomen tandjes (dis bugdayi), besnijdenis feesten, overige feestdagen (Suikerfeest, Nieuwjaar etc), zwangerschap (aankodiging, baby shower etc.), geboorte (kraamtaart, kraamcupcakes etc.), traktaties (koekjes, cupcakes e.d. uitdelen op school, peuterspeelzaal, zwangerschapgymnastiek), 18+ taarten (erotische taarten naar wens), feliciteren van iemand, koekjes (geboorte, tand, bruiloft), bedanken van iemand.

Daarnaast verzorg ik ook de volgende workshops en feesten: kinderfeestjes, privé workshops, groep workshops, korte workshops, dagworkshops, vrijgezellenfeesten of vriendenfeesten,ouder/kind workshops(moeder of vader met kind samen aan een taart werken)”.

Ik heb gehoord van uw Viertaarten Project, kunt u daar iets meer over vertellen?

“Het “Viertaarten Project”: dit is een speciaal project van Turkish Delight Cakes. Mijn passie voor taarten maken en mensen willen helpen heb ik samengevoegd en dit project bedacht. 

Viertaarten zijn taarten, cupcakes, koekjes, workshops enz. Om een behaald doel (hoe klein ook) uitbundig te vieren. 

Je doel kan zijn van een fobie afkomen, elke dag sporten wat het ook is het is in ieder geval belangrijk genoeg voor je om eraan te werken. We maken samen een klein stappenplan en werken naar die doel toe. Nadat ieder stap is gelukt kies je een viertaart om het te vieren.  

Mijn doel is alleen om een stok achter de deur te zijn om je te helpen om je doel te bereiken. Hoe klein die ook is. Als het maar belangrijk genoeg is voor jou.”

Taarten bakken maakt u gelukkig kunt u deze gevoelens met ons delen? 

“Taarten maken me intens gelukkig. Ik kan mijn creativiteit in uitleven en krijg het gevoel dat ik, ondanks dat ik vaak thuis zit, toch wat kan presteren. Ik vergeet voor een moment dat ik ziek ben en ga helemaal op in het maken van het meest uiteenlopende creaties. Vooral de reacties van klanten die de taart komen ophalen is fantastisch. Ik word er niet alleen zelf gelukkig van, maar maak ook andere mensen ermee gelukkig, vooral kinderen. Het gevoel is gewoon heel moeilijk te beschrijven. Het geeft me veel voldoening en de kracht om hier lekker mee door te gaan.”

Wat zijn uw verdere plannen?

“Mijn toekomst plannen met betrekking tot mijn taarten is een eigen bedrijfje beginnen. Grote projecten aannemen en nog meer taarten maken. 

Als u iets in uw leven had kunnen veranderen wat had u dan veranderd?

“Ik zou ontzettend graag van mijn medicatie afhankelijkheid af willen om mijn dochters terug te kunnen krijgen. En natuurlijk zou ik gewoon weer de straat op willen zonder kalmeringspillen. Voor de rest ben ik heel tevreden met mijn leven. Ik put veel kracht uit mijn geloof ,ik ben moslim en ik geloof dat Allah alles doet met een goede reden.” 

Heeft u interesse gekregen in de taarten van Emine Pazan, dan kunt u een kijkje nemen op de website www.turkishdelightcakes.nlof via e-mail info@turkishdelightcakes.nl of via telefoon 0647925828.