Sevgili Kadın Dergisi okuyucularım, son yıllarda hızla gelişen bir kişisel ataleti yenmek ile ilgili bir uzmanlık alanı geliştirildi.. Bu uzmanlık alanı profesyonel anlamda ilk önce Amerika'da faaliyet gösterdi..

Sarayın giriş kapısı iki türlü açılır. Biri insan boyundan yüksektir, özel misafirler bu kapıdan içeri girerler. Aynı kapının başka açılış şekli vardır ki ancak başınızı epeyce eğipte içeri girebilesiniz.. 

Son yıllarda bu uzmanlık alanını ülkemizin çoğu şehrinde seminerler düzenleyip, kitaplar yazan kişisel gelişim uzmanları şu sıralar büyük şirketlerin ve holdinglerin adeta motivasyon hocalığını yapıyorlar.. Ve iyiki var bu uzmanlar..Son yıllarda bende araştırmalarımı bu işe emek vermiş sayısız uzmanların kitaplarını okuyarak tamamladım. Bu uzmanlar arasında Oğuz Saygın, Mümin Sekman, Nevzat Tarhan ve dünyaca ünlü isimlerde mevcuttu..Bir hayli yol kat ettiğime inanıyorum. Bundan sonraki yazılarımda sizlerle başarı öykülerini paylaşmak istiyorum. Çünkü çoğumuz hep gece hayal kurar ve sabah gün ışığına kavuştuğunda bir adımlık hamle yapmayız.. Çoğumuzda toplum şartlarını, ekonomik standartları düşünüp vazgeçeriz ve bunun adına " şansızlık" deriz bir çırpıda..

Hayatım boyunca insan öykülerini anlatan belgesellerin müptelası olmuşumdur.. Yine bir gün elimde tv kumandadı kanal kanal gezinirken rastladım Lübnan'lı Musa'nın başarı öyküsüne..

Musa fakir bir aile çocuğudur ve en büyük hayali kendine saray yapmaktır. Bunu öğretmenine söylediğinde alaycı bir kahkahayla küçük Musa'nın hayaliyle tüm sınıf arkadaşlarının önünde dalga geçer.. Musa eve döndüğünde yine annesinin fukara sofrasında çorbasını kaşıklamaktadır.. Bir süre düşünür ve annesine " anne benim ileride sarayım olurmu?"der.. Annesi tüm inancıyla gülümser oğluna ve o muhteşem cümle dökülür dudaklarından.." Çok çalışırsan ve çok istersen olur oğlum.

"Musa o günden başlayarak her gün bir tuğla koyarak, hayalinde yaşattığı sarayı yapmaya başlar.. Bıkmaz, usanmaz, geçen yılları kayıp saymaz ve hedefine hergün biraz daha yaklaştığını düşünür.. Büyür, evlenir hala sarayını karıncanın gayreti gibi devam ettirir.. Saray o 70 yaşına geldiğinde tamamlanır. İçerisini müzeye çevirir.. İçindeki maketlere kadar herşey emek olup geçmiştir elinden..

Sarayın giriş kapısı iki türlü açılır.. Biri insan boyundan yüksektir, özel misafirler bu kapıdan içeri girerler. Aynı kapının başka açılış şekli vardır ki ancak başınızı epeyce eğipte içeri girebilesiniz..

Spiker sordu.. " ya bu kapıdan kim girecek?" Musa gülümsedi.. " bu kapıdan yıllar önce bana inanmamış öğretmenim ziyaretime gelirse onu buradan içeri alacağım.."birebir bir başarı öyküsünü Musa'nın gözlerinde görmüştüm.. Yıllarca pes etmeden hedefine adapte olmuş, hayatın kıyısındayken vazgeçmemiş , başarmıştı..

Sanırım bu yaşanmış başarı öyküsü içinizdeki zincirleri kırar.. Başlamadan başarı imkansızdır.. İçinizdeki cevheri ateşleyin.. İmkansızlık yoktur, imkanları zorlamamak ve korkuların esiri olmak vardır..bir başka başarı hikayesinde görüşmek dileğiyle..