Ailenin çocuğun cinsel kimliğinin oluşumunda ki rolü

Özlem ÖZYOL Baba kız çocuğu için koruyucu kalkandır. Babalar kızlarını saçlarından, alnından, ellerinden, yanaklarından öper. Babalar annelerini sevmekle kız çocuklarına sevgi paylaşımının, erkek çocuklarına da kadın sevmenin modeli olur. Kız çocukları babalarının her zaman annelerini ve kendisini koruyacağını öğrenir. Dışarıdaki erkeklere hemen pirim vermez. Babası gibi erkek, adam gibi adam arar. Baba alkolik, baba evde yok, baba karısını kızını dövüyorsa kız çocuğu ergenliğe girer girmez ipsiz sapsız bir erkeğin kölesi olur. Sevgiye açtır. İdeal erkeği hayal edemez. Erkek çocuk için baba güçtür, kastır, başarıdır, para kazanan ve sözü dinlenendir. 5-6 yaşlarından itibaren erkek çocuk babaya yönlendirilmeli; anne, şefkati ve fiziksel ihtiyaçların giderilmesi için rol almalıdır. Çocuk uyuduktan sonra eve gelen ve sabah onu görmeden işe giden bir baba ölü bir babadır. Erkek çocuk abi, dede yok ise rol modelsiz kalır ve yalnızlaşır. Anne de canım cicim pışpışlarsa özgüvensiz bir genç yetişir ve babaya kızgındır. Kadınlara imrenir, erkeklerden soğur. Erkek kimliği kazanamaz. Erkek çocuk için en güçlü erkek kendi babasıdır. Bilir ki her zaman annesinin, kız kardeşlerinin ve kendisinin yanındadır. Hep koşandır. Para kazanan, araba yıkayan, alış veriş yapan, spora götüren bahçede çim biçen, odun kesen, boya yapan hep babadır. O da babaya özenir ve onun gibi olmak ister. Birlikte top oynar güreş tutarlar babası gibi yakışıklı, babası gibi kaslı olmayı hayal eder. Baba ‘arslan oğlum’ diye sever ve ona ağır işler verir. Çünkü o da adam gibi bir adam olmak zorundadır. İnsanlığın adamlara ihtiyacı vardır. Kadın sayısı zaten yeterli hatta giderek artmaktadır. Erkekleri kadınlaştırmak ne büyük bir sosyal faciadır gören gözler için. Feminizmin çarkına su taşıyan kadınlar gün gelir kızlarını sevecek, kendilerini koruyacak adam gibi erkek bulamaz olurlar.